“Fantastisch Kwaku Summerfestival!”
Ieder jaar heb ook ík positieve spanning als Kwaku Summerfestival dichterbij komt. Het is een bruisend festival waarvan wij al jaren met veel plezier de kramen verzorgen.
‘Wat is dat eigenlijk, Kwaku?’ Vraagt mijn vriendin mij.. Netjes noem ik alles op wat te zien en te doen is op dit festival, wijs haar op onze evenementenpagina en vertel haar trots dat wij ook dít jaar weer van de partij zijn met onze kramen.
“Klinkt geweldig”, zegt ze en vraagt me meteen wanneer we heen gaan.
Elk jaar bij de opbouw proef ik al het enthousiasme van de organisatie, exploitanten en alle vrijwilligers, maar schaamtevol moet ik haar meteen bekennen dat ik nog nooit in prive-hoedanigheid Kwaku heb bezocht. “En waarom eigenlijk niet? Het is vier weekenden.. Dat moet toch lukken?”
Met het schaamrood op mijn kaken pak ik de telefoon, swipe door mijn agenda en plan een date! We gaan! Mijn enthousiasme over het geplande weekend slaat over op mijn omgeving en heb al snel een groepje fans gevonden dat zich bij ons wil vervoegen om samen het OV naar de Bijlmer te nemen.
Kaarten zijn geregeld en de ingang is gevonden.
Meteen valt het lekkere relaxte sfeertje als een comfortabele deken over ons heen. “Gezellig!”, roepen we bijna simultaan als we het terrein oplopen. We kopen allemaal een beker schaafijs en proberen ons met onze bleke koppen wat te blenden met het publiek.
Om de omgeving wat te verkennen, scharrelen we door de ‘straten van Kwaku’ en meteen valt ons op hoe groot het terrein eigenlijk is. Ook het voetbalveld is snel gevonden en blijven ons een tijdje vermaken met het rappe voetenwerk van de spelers.
“Wie heeft er honger”, roept er een uit ons groepje. En ondanks dat het nog geen middag is, moet ik toegeven dat het té lekker ruikt om geen trek te krijgen. De heerlijke geur van vers fruit, gekruid vlees en een lichte vleug alcohol mengt zich perfect met de opzwepende muziek dat vanaf het hoofdpodium klinkt. Iedereen staat er te dansen of stilletjes heupwiegend te genieten van de Caribische klanken. ‘Stom dat ik dit nooit eerder gedaan heb,” spookt het door mijn hoofd.
De bar is in zicht en met een drankje in ons hand speuren we langs alle stalletjes op zoek naar onze eerste ultieme ‘snack’
Kiezen wordt moeilijk maar uiteindelijk ploffen we neer aan een leeg tafeltje en bestellen ‘wat de pot schaft’: saté en rames. Heerlijk en typisch Surinaams, en we laten het ons goed smaken. De eerste trek is gestild.
Het is nog gezellig druk als langzaam de avond zijn intrede doet en wij een mooie plek op een grasveldje hebben gevonden om daar blootvoets te genieten van alles wat langs ons loopt, de muziek op de achtergrond en de oer-Hollandse pieper die we onderweg gescoord hebben. “Die hard op Kwaku”, lachen we naar elkaar.. Met onze buiken vol vervolgen we, na een aantal rondes over het terrein, onze weg naar het hoofdpodium. Links en rechts doen we onze ogen te goed aan al het kleurrijke lekkers dat ons vanaf de stalletjes toelacht.
“Wat een mazzel met het weer, he?!”, laten we elkaar weten terwijl Surinaams bier en Franse wijn rijkelijk vloeit, het podium zich tot in de kleine uurtjes vult met swingende muziek en wij met de ‘glazen’ in de hand onze hollandse lijven proberen te bewegen op het uitheemse ritme.
“Dankjewel Kwaku! Wat een topdag, tot snel weerziens”
John Seijsener – Marktkramen.nl
Johan Ouweneel, bedankt voor de mooie foto’s
